Karar İçeriği

<html><head><meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=UTF-8"></head> <body leftmargin="25" topmargin="20" font face="Verdana" size="2">Danıştay 15. Daire Başkanlığı 2016/450 E. , 2017/6212 K.</ul> "İçtihat Metni"T.C. D A N I Ş T A Y ON BEŞİNCİ DAİRE Esas No : 2016/450 Karar No : 2017/6212 Davacılar : 1- 2- Davalılar : 1- Vekili : 2- Vekili : Davanın Özeti : 26.09.2006 gün ve 26301 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Sürücü Adayları ve Sürücülerde Aranacak Sağlık Şartları ile Muayenelerine Dair Yönetmeliğin 5. maddesinin 15. fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı bentler ile 11. maddesinin; monoküler sürücülere kısıtlamalar getirildiği, eşitlik ilkesine ve seyahat özgürlüğü ilkelerine aykırı olduğu, cezai düzenlemelerin ancak kanunda öngörülebileceği ileri sürülerek iptali istenilmektedir. Savunmaların Özeti : Yönetmelikte yer alan düzenlemelerin, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nda yer alan düzenlemelere uygun olduğu, bilimsel kurullar oluşturularak koşulların belirlendiği, dava konusu Yönetmelik maddelerinde hukuka aykırılık bulunmadığı, davanın reddi gerektiği savunulmuştur. Düşüncesi : Bozma kararı doğrultusunda davanın reddine karar verilmesi gerektiği düşünülmektedir. Danıştay Savcısı : Düşüncesi : 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49’uncu maddesinin 1’inci fıkrasında, temyiz incelemesi sonunda Danıştay’ın; görev ve yetki dışında bir işe bakılmış olması, hukuka aykırı karar verilmesi ve usul hükümlerine uyulmamış olunması sebeplerinden dolayı incelenen kararı bozacağı; 4’üncü fıkrasında, mahkemenin bozmaya uymayarak eski kararında ısrar edebileceği; 6’ncı (son) fıkrasında da, Danıştay’ın ilk derece mahkemesi olarak baktığı davaların temyizen incelenmesinde de bu maddenin 4’üncü fıkrası hariç diğer fıkralarının kıyasen uygulanacağı hükme bağlandığından; ilk derece mahkemesi sıfatıyla bakılan davaların temyiz incelemesi sonucu ilgili dava daireleri kurulunca verilen bozma kararına karşı, ilk kararı veren Danıştay dava dairesine “ısrar” hak ve yetkisi tanınmamıştır. Dolayısıyla, kararı bozulan Danıştay dava dairesi, bozma kararına uymak zorundadır. Dosyanın incelenmesinden; 26.9.2006 gün ve 26301 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren Sürücü Adayları ve Sürücülerde Aranacak Sağlık Şartları ile Muayenelerine Dair Yönetmeliğin 5.maddesinin 15.fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı tek gözü görmeyenlere yönelik kısıtlamalar ile 11.maddesinin iptali istemiyle açılan davada, Danıştay 8.Dairesinin 14.5.2008 gün E:2006/6384 K:2008/3514 sayılı kararıyla, Yönetmeliğin 11.maddesinin (1) numaralı bendine ilişkin kısmının reddine yönetmeliğin 5.maddesinin 15.fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı düzenlemeler ile 11.maddesinin (2) numaralı kısmının iptaline karar verildiği, bu kararın iptale ilişkin kısmının davalı idarelerce temyiz edilmesi üzerine Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 19.11.2012 gün E:2008/1803, K:2012/2114 sayılı kararıyla, Danıştay 8.Dairesinin 14.5.2008 gün ve E:2006/6384, K:2008/3514 sayılı kararının temyiz edilen kısmının bozulmasına karar verildiği, bu kez davacıların karar düzeltme isteminde bulunması üzerine Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulunun 4.11.2014 gün, E:2013/2371, K:2014/3445 sayılı kararıyla, davacıların karar düzeltme isteminin Yönetmeliğin 11.maddesinin (2) numaralı bendi yönünden reddine, yine dava konusu Yönetmeliğin 5.maddesinin 15.fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı alt bentler yönünden ise karar düzeltme isteminin kabulüne bu kısım yönünden Daire kararının onanmasına karar verildiği, böylelikle dava konusu Yönetmeliğin 11.maddesinin 1 numaralı bendi yönünden Dairece verilen davanın reddine ilişkin kararın temyiz edilmeden, 5.maddesinin 15.fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı alt bentleri yönünden Dairece verilen iptal kararının karar düzeltme sonucu onanarak kesinleştiği anlaşılmaktadır. Danıştay İdari Dava Daireleri Kurulu kararına uyularak bozma kararı doğrultusuda karar verilmesi yukarıda anılan yasa hükmü gereği olduğundan anılan bozma kararı doğrultusunda Yönetmeliğin 11.maddesinin (2) numaralı kısmına karşı açılan davanın reddine karar verilmesi gerekeceği düşünülmektedir. TÜRK MİLLETİ ADINA Hüküm veren Danıştay Onbeşinci Dairesince; Danıştay Sekizinci Dairesi'nin 14.05.2008 tarih ve E:2006/6384, K:2008/3514 sayılı kararının İdari Dava Daireleri Kurulu'nun 19.11.2012 tarih ve E:2008/1803, K:2012/2114 sayılı kararıyla bozulması üzerine, bozma kararına uyularak gereği görüşüldü: Dava, 26.09.2006 gün ve 26301 sayılı Resmî Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Sürücü Adayları ve Sürücülerde Aranacak Sağlık Şartları ile Muayenelerine Dair Yönetmeliğin 5. maddesinin 15. fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı bentler ile 11. maddesinin iptali istemiyle açılmıştır. Danıştay Sekizinci Dairesi'nin 14.05.2008 tarih ve E:2006/6384, K:2008/3514 sayılı kararında; monoküler kişilerin gece araç kullanmalarının yasaklanması yönündeki düzenlemenin, bilimsel değerlendirmeler esas alınmadan yapıldığı, monoküler kişilerin sürücü belgesi almasını yasaklayan yasal bir kuralın olmaması karşısında, bu kişilerin kullandıkları aracın arka camının sol ve sağ üst köşelerine monoküler olduklarını belirleyen işaret yapıştırılmasının zorunlu tutulduğu, bu nedenle hukuka uyarlılık bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu Yönetmeliğin 5. maddesinin 15. fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı bentlerinin iptaline, Yönetmeliğin 11. maddesinin 1. fıkrasında üst hukuk normlarına aykırılık bulunmadığından davanın reddine, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu'nunda yer alan cezaların dışında bir cezai uygulamayı getirdiği, Yönetmelik ile konulan yaptırımın, cezaların yasallığı ilkesine uygun bulunmadığı gerekçesiyle dava konusu 11. maddenin 2. fıkrasının iptaline karar verildiği, İdari Dava Daireleri Kurulu'nun 19.11.2012 tarih ve E:2008/1803, K:2012/2114 sayılı kararıyla davalı idarenin temyiz istemi kabul edilerek bozma kararı verildiği, …. tarih ve E:…. sayılı kararı ile de davacıların karar düzeltme isteminin Yönetmeliğin 5. maddesinin 15. fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı bentleri yönünden kabul edilerek, Sekizinci Daire kararının onanmasına, Yönetmeliğin 11. maddesinin 2. fıkrası yönünden ise karar düzeltme isteminin reddine karar verildiği, dava konusu Yönetmeliğin 5. maddesinin 15. fıkrasının (ç) bendinde yer alan (7) ve (8) numaralı bentleri ile 11. maddesinin 1. fıkrası yönünden kararın kesinleştiği görülmektedir. Dava konusu Yönetmeliğin "Ayrıca, bu Yönetmelikte belirtilen kural, yasak, zorunluluk ve yükümlüklere uymayan sürücüler araç kullanmaktan men edilir." kuralını öngören 11. maddesinin 2. fıkrası incelendiğinde; Anılan kuralda öngörülen "araç kullanmaktan men etme"nin "idari yaptırım" niteliğinde olmayıp, " idari tedbir" niteliğinde olduğu, trafik güvenliğinin tehlikeye düşmesini önlemek, tehlikeli durumdan korunmak amacıyla getirildiği görülmektedir. Dolayısıyla, trafik güvenliğinin sağlanması amacıyla öngörülen "idari tedbir" niteliğindeki bu kuralda, 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanunu hükümlerine aykırılık bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle; davanın reddine, temyiz aşamasında yapılan aşağıda dökümü gösterilen …TL yargılama giderinin haklılık oranı dikkate alınarak ….-TL'sinin davacılar üzerinde bırakılmasına; ….TL'sinin davalı idarelerden alınarak davacıya verilmesine, artan posta ücretinin istemi halinde davacıya iadesine, ilk kararın verildiği 14.05.2008 tarihinde 659 sayılı Kanun Hükmünde Kararname yürürlükte olmadığından davalı idareler lehine vekalet ücretine hükmedilmeyerek bu kararın tebliğini izleyen 30 (otuz) gün içerisinde Danıştay İdari Dava Daireleri Kuruluna temyiz yolu açık olmak üzere, 01/11/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi. </body></html>